الهام فرزانگان

این پایان نامه برای نخستین بار به بررسی اثر محدودیت در آربیتراژ بر قیمت گذاری نوسان پذیری غیرسیستماتیک در بورس اوراق بهادار تهران، طی دوره زمانی 1/1/1387 الی 29/3/1398 با استفاده از مدل اجزای خطای یک طرفه در چارچوب پانل دیتا می پردازد. در این پایان نامه، یک شاخص جامع محدودیت در آربیتراژ با بکارگیری معیارهای محدودیت در آربیتراژ که عمدتاً در ادبیات معرفی شده است و محدودیت هایی که خاص بورس اوراق بهادار تهران است، ساخته شده است. تجزیه و تحلیل در سطح پورتفولیو بر مبنای این شاخص و نیز نوسان پذیری غیرسیستماتیک، نشان می دهد که صرف بازدهی نوسان پذیری غیرسیستماتیک برای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مثبت است. تجزیه و تحلیل های حاصل از رگرسیون های مقطعی در سطح شرکت ها مشخص می کند که صرف نوسان پذیری غیرسیستماتیک در سهام های با محدودیت در آربیتراژ بالا، منفی است. نتایج این پایان نامه، دستاوردهای سیاستی مهمی نیز برای سیاست گذاری دارد؛ این شواهد تجربی دلالت بر این دارند که این محدودیت های معاملاتی می توانند واقعاً منجر به محدودیت در آربیتراژ معاملاتی بیشتری در بازار شوند به گونه ای که عدم کارآیی بازار اوراق بهادار را بدتر نمایند.
خلاصه پایان نامه